نشریه علمی شهر ایمن
تبیین و سنجش شاخصهای مکانی – فضایی تابآوری شهری در مواجهه با سیلاب؛ مطالعه موردی: شهر بابلسر
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دوره دکتری؛ گروه شهرسازی؛ پردیس علوم و تحقیقات واحد آیت الله آملی؛ آمل؛ ایران.
2 استاد تمام جهاد دانشگاهی؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی؛ آمل؛ ایران.
3 مربی، گروه شهرسازی؛ پردیس علوم و تحقیقات واحد آیت الله آملی؛ آمل؛ ایران.
چکیده
امروزه دیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفاً کاهش آسیبپذیری به افزایش تابآوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است. هدف از پژوهش حاضر تبیین شاخصهای مکانی – فضایی تابآوری شهری در مواجهه با سیلاب در شهر بابلسر میباشد. روش‌شناسی تحقیق کیفی مبتنی بر تحلیل مضمون است و جامعه آماری در بخش کیفی و کمی را مدیران دارای سوابق دانشگاهی و اجرایی و کارشناسان شهری تشکیل داده‌اند. حجم نمونه در بخش کیفی با رسیدن به اشباع نظری (معادل 15 نفر) بوده و در بخش کمی حجم نمونه 30 نفر از کارشناسان و متخصصان در شهر بابلسر که در زمینه سیلاب و مسائل مرتبط به شهر متخصص بودهاند را شامل شده است. پس از تبیین شاخصها، با استفاده از آزمون فریدمن در نرمافزار SPSS شاخصهای حاصل اولویتبندی شده و با استفاده از آزمون تی تکنمونهای، شهر بابلسر از لحاظ تابآوری مکانی – فضایی مورد سنجش قرار گرفت. یافته‌های حاصل از بخش کیفی و مطالعات نظری نشان داد که معیارهای تابآوری مکانی – فضایی شامل تنوع، ارتباط، افزونگی، استحکام و مدیریت بحران بوده است. نتایج حاصل از بخش کمی به لحاظ اولویتبندی شاخصها نشان داده است که شاخص حرائم شهری در اولویت اول، شاخص مقاومت سیستم ساخت راهها و پلها در اولویت دوم واقع شدهاند. همچنین نتایج حاصل از آزمون تی تکنمونهای نشان داده است که تابآوری مکانی – فضایی شهر بابلسر در مواجهه با سیلاب با میانگین 3.60 و ارزش t ، 3.09 در وضعیت مناسبی بوده که نشان از تابآوری نسبتاً بالای شهر بابلسر در برابر سیلاب میباشد.
کلیدواژه‌ها
)