نشریه علمی شهر ایمن
سنجش ضریب تاب آوری شهر در برابر بحران (نمونه‌ی موردی: شهر زاهدان)
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
2 گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.
چکیده
اصولاً، بحران تأثیرات مخربی بر سکونتگاه‌های انسانی بر جای می‌گذارد و تلفات جانی و مالی سنگینی بر ساکنان آنها وارد می‌سازد. درعین‌حال، تابآوری شهر تأثیر مستقیمی در تلفات انسانی ناشی از بحران دارد. از این رو، تابآوری در برابر بحران و کاهش تبعات ناشی از آن، با توجه به نتایج مثبتی که در بر خواهد داشت، ضروری به نظر می‌رسد. هدف اصلی این پژوهش، سنجش ضریب تابآوری شهر زاهدان در برابر بحران میباشد. روش تحقیق با توجه به موضوع پژوهش، توصیفی- تحلیلی و هدف، از نوع کاربردی بوده و داده‌ها به دو روش اسنادی و پیمایشی گردآوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ترکیب دو مدل AHP و Fuzzy در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و از ۹ پارامتر فاصله از مراکز درمانی، فاصله از ایستگاه‌های آتش‌نشانی، فاصله از فضاهای باز، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از مراکز نظامی و انتظامی، دسترسی به اماکن اسکان ضروری، دسترسی به حمل و نقل عمومی، فاصله از مناطق مخاطره‌آمیز انسانی، تراکم جمعیت، سازگاری کاربری‌ها و دسترسی به شبکه‌ی ارتباطی استفاده شد. نتایج نشان داد، از میان شاخصهای مورد بررسی در راستای تأثیر آنها بر تابآوری شهر زاهدان در برابر بحران، فاصله از مراکز درمانی با امتیاز وزنی (0.25)، در اولویت قرار میگیرد و همچنین، مساحتی در حدود ۱۸۰۰ هکتار دارای تابآوری نامناسب، ۷۶۰ هکتار تابآوری نسبتاً نامناسب، ۱۴۵۰ هکتار تابآوری متوسط، ۱۱۰۰ هکتار نسبتاً مناسب و ۱۰۲۹ هکتار تابآوری مناسب میباشد.
کلیدواژه‌ها
)