نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته دکتری معماری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 دانشیار گروه معماری، دانشگاه تبریز
چکیده
تخلفات ساختمانی در کشورهای در حال توسعه بهتبع مسائل اقتصادی و اجتماعی یکی از اصلیترین چالش نظام معماری و شهرسازی است که در بخشهای مرکزی و بهخصوص در حواشی شهرها در اثر مهاجرتهای روستا – شهری زیاد به چشم میخورد. هدف این پژوهش مقایسه تطبیقی تخلفات ساختمانی منطقه 10 شهرداری تبریز بهعنوان بافت فرسوده در خیابانهای جمعکننده با خیابانهای محلی است. محدوده مورد مطالعه به دو بخش تقسیم شد که بهترتیب دارای خیابانهای جمعکننده با 80 و خیابانهای محلی با 25 بنا هستند. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است. بناهای مورد پژوهش، بهصورت میدانی مطالعه و عکاسی شدند و با کمک سازمانهای مربوطه شناسنامهی تکتک بناها با مطالعه پرونده آنها استخراج گردید و ساختمانهای مورد مطالعه به چهار گروه بناهای دارای ساختوساز مجاز، بناهای دارای ساختوساز مجاز با رأی کمیسیون ماده 100 و بناهای مجاز با اصلاح پروانه و بناهای دارای ساختوساز غیرمجاز تقسیم شدند. یافتهها حاکی از آن است که در دو خیابان جمعکننده و محلی بهترتیب، 23.75 و 20 درصد بناها دارای ساختوساز مجاز، 27.5 و 36 درصد دارای ساختوساز غیرمجاز، 47.5 و 36 درصد دارای ساختوساز مجاز با رأی کمیسیون ماده 100 و 1.25 و 8 درصد دارای ساختوساز مجاز با اصلاح پروانه است. نتایج نشان میدهد ساختمانهایی که در جدارههای خیابان جمعکننده قرار میگیرند به علت اینکه در دید مستقیم قرار دارند امکان تخلف در آنها کمتر است ولی ساختمانهایی که در داخل کوچهها و خیابانهای محلی هستند به علت اینکه دور از معرض دید قرار دارند امکان تخلف در آنها بیشتر است؛ بنابراین ضمن آموزش و ارتقا آگاهیهای عمومی، اعمال کنترل و نظارت توسط نهادها و سازمانهای ذینفوذ میتواند حائز اهمیت بسیار باشد.
کلیدواژهها