نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران.
2 دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری ، دانشگاه آزاد اسلامی سمنان، سمنان، ایران.
چکیده
توسعه و گسترش شهرنشینی در قرن بیستم باعث شکل گیری سازمانهای فضایی متفاوتی در الگوهای شهری و منطقهای شده است. این پژوهش با بکارگیری روش جاذبه (اندازهگیری جریانها و فاصله از مرکز) به تعیین محدوده منطقه شهری سمنان پرداخته است و هدف آن مشخص کردن مرز منطقه شهری سمنان براساس روابط عملکردی می باشد. از مرکز شهر سمنان حریمی به شعاع 20 و50 کیلومتر در GIS زده شده، شهر سمنان به عنوان شهر اصلی و شهرهای درجزین، سرخه، شهمیرزاد و مهدیشهر به عنوان شهرهای پیرامونی انتخاب گردیدند. در روش اندازهگیری جریانها، میزان جمعیت جابهجا شده بین دو شهر و میزان کالای جابهجا شده محاسبه گردیده و نمره نهایی (iT) هر شهر محاسبه گردید. شهرهای سرخه و درجزین با همبستگی متوسط، مهدیشهر با همبستگی بالا و شهمیرزاد با همبستگی خیلی بالا با شهر سمنان میباشند. در روش فاصله از مرکز برای تعیین محدوده منطقه شهری سمنان فاصله مناسبی برای حداکثر مسافتی که شهر سمنان می-تواند با حفظ ماهیت شهر- منطقهای خود بر نقاط شهری پیرامونی تاثیر گذار باشد (فاصله راحتترین زمان برای رسیدن به شهر اصلی) مشخص و شهرهایی که حد مطلوبی از امتیاز را داشته باشند با استفاده از این روش در محدوده منطقه شهری قرار میگیرند. از همپوشانی نقشههای حاصل از روشهای اندازهگیری جریانها و فاصله از مرکز در GIS، منطقه شهری سمنان، درجزین، سرخه، شهمیرزاد و مهدیشهر تعیین گردید. سطح تابآوری کل در محدوده منطقه شهر سمنان برابر با 3/21 و پایینتر از میانگین 3/5 میباشد.لذا محدوده شهر-منطقه در این ابعاد از تاب آوری لازم برخوردار نمی باشد.
کلیدواژهها