اگردر پایداری شهرها تهدیدات طبیعی و انسان ساخت در نظر گرفته نشوند، سیستم های کالبدی، شامل کلیه سازه ها و زیرساخت هایی که مانند بدنه، استخوان ها، شریان ها و ماهیچه های آن شهر عمل میکنند، هم چنین اجزای سیستم های اجتماعی و سازمانی، شامل کلیه انجمن ها، سازمان ها و روابط میان آنها است که مانند مغز شهر عمل میکنند در برابر تهدیدات آسیب شدیدی می بیند و عملا عملکرد شهر با اختلال شدید روبرو می شود و از سوی دیگر در طول تاریخ بشر همواره صحنه های جنگ و برخوردهای نظامی را تجربه کرده است و کمتر سرزمینی از این آفت مصون مانده است. با پیشرفتهای صورت گرفته در حوزه حمالت نظامی امروزه تمامی مناطق شهری در معرض خطر ناشی از حملات هوایی میباشند بنا براین هدف اصلی این مقاله شناسایی و ارزیابی شاخص های تاثیرگزار بر تاب آوری شهرها در برابر حملات هوایی می باشد در این راستا با طراحی پرسشنامه ای با استفاده از روش IHWP وزن هر یک از شاخص ها محاسبه گردید و سپس با استفاده از پایگاه داده های اطلاعات مکانی GIS تاب آوری منطقه پنج تهران در برابر حملات هوایی محاسبه شد و که نتایج تحقیق نشان میدهد به ترتیب ابعاد کالبدی و محیطی، ایمنی و امنیت، اجتماعی و فرهنگی، سازمانی و نهادی و اقتصادی دارای اهمیت بوده و در بخش معیارها نیز درجه اهمیت کاربری با امتیاز 5، دسترسی به فضاهای امدادرسانی با امتیاز 4 دارای بیشترین تأثیر رادارد
بیطرفان, مهدی, & امینی حسینی, کامبد. (1402). ارایه مدل ارزیابی تابآوری شهری در برابر حملات هوایی با استفاده از روش(IHWP) نمونه موردی منطقه 5 شهر تهران. نشریه علمی شهر ایمن, 6(1), 116-142. doi: 10.22034/ispdrc.2023.2001724.1030
MLA
مهدی بیطرفان; کامبد امینی حسینی. "ارایه مدل ارزیابی تابآوری شهری در برابر حملات هوایی با استفاده از روش(IHWP) نمونه موردی منطقه 5 شهر تهران". نشریه علمی شهر ایمن, 6, 1, 1402, 116-142. doi: 10.22034/ispdrc.2023.2001724.1030
HARVARD
بیطرفان, مهدی, امینی حسینی, کامبد. (1402). 'ارایه مدل ارزیابی تابآوری شهری در برابر حملات هوایی با استفاده از روش(IHWP) نمونه موردی منطقه 5 شهر تهران', نشریه علمی شهر ایمن, 6(1), pp. 116-142. doi: 10.22034/ispdrc.2023.2001724.1030
VANCOUVER
بیطرفان, مهدی, امینی حسینی, کامبد. ارایه مدل ارزیابی تابآوری شهری در برابر حملات هوایی با استفاده از روش(IHWP) نمونه موردی منطقه 5 شهر تهران. نشریه علمی شهر ایمن, 1402; 6(1): 116-142. doi: 10.22034/ispdrc.2023.2001724.1030