در قرن اخیر پیشرفت‌های سریع در فناوری اطلاعات و ارتباطات یعنی شهرهای هوشمند، کیفیت زندگی در ابعاد محیطی و اجتماعی- اقتصادی یعنی زیست‌پذیری شهرها را در سطح جهانی کاهش داده است. پاندمی کرونا یا همان «پدیده کووید- 19» آسیب‌پذیری شهرها را در شرایط فعلی‌شان را نشان می‌دهد. از موضع هدف، پژوهش حاضر کاربردی و به لحاظ روش تحقیق ماهیت توصیفی- تحلیلی دارد. در این پژوهش به بررسی و شناسایی چهار بُعد (زیست‌محیطی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی) و نوزده شاخص (پتانسیل‌های طبیعی، میزان فضای سبز عمومی، انعطاف پذیری، سرزندگی و نشاط فضای شهری، جمله بهره‌وری اقتصادی، تنوع کاربری و فعالیت‌های اقتصادی، زیرساخت و فناوری اطلاعات، سیستم حمل و نقل پایدار ایمن و...) دخیل در زیست‌پذیری شهرهای هوشمند و اولویتبندی نقش آن‌ها در کاهش آثار مخرب در دوران پساکرونا با استفاده از روش AHP پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد به ترتیب ابعاد زیست محیطی، مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی دارای اهمیت بوده و در بُعد زیست محیطی، شاخص بهداشت و سلامت فرد و محیط با 299/0، در بُعد اجتماعی، شاخص ایمنی و امنیت با 445/0، در بُعد اقتصادی، شاخص بهره وری اقتصادی با 484/0 و در بُعد مدیریتی، شاخص تامین زیر ساخت فناوری اطلاعات با 286/0 دارای بیشترین امتیاز و تأثیر می‌باشند و در پایان یافته‌ها در دو بخش تدوین اهداف و سیاست‌های ایجاد شهر هوشمندِ زیست پذیر در پسا کرونا و راهکار های موثر در کنترل پیامدهای پسا کرونا در شهرهای هوشمند زیست‌پذیر ارائه گردید.
نوریان, فرشاد, & فلاح, مونا. (1401). ارزیابی شاخص‌های زیست پذیریِ شهرهایِ هوشمند در دوران پساکرونا (مطالعه موردی منطقه 12 شهرداری تهران). نشریه علمی شهر ایمن, 5(4), 39-54. doi: 10.22034/ispdrc.2023.1988226.1019
MLA
فرشاد نوریان; مونا فلاح. "ارزیابی شاخص‌های زیست پذیریِ شهرهایِ هوشمند در دوران پساکرونا (مطالعه موردی منطقه 12 شهرداری تهران)". نشریه علمی شهر ایمن, 5, 4, 1401, 39-54. doi: 10.22034/ispdrc.2023.1988226.1019
HARVARD
نوریان, فرشاد, فلاح, مونا. (1401). 'ارزیابی شاخص‌های زیست پذیریِ شهرهایِ هوشمند در دوران پساکرونا (مطالعه موردی منطقه 12 شهرداری تهران)', نشریه علمی شهر ایمن, 5(4), pp. 39-54. doi: 10.22034/ispdrc.2023.1988226.1019
VANCOUVER
نوریان, فرشاد, فلاح, مونا. ارزیابی شاخص‌های زیست پذیریِ شهرهایِ هوشمند در دوران پساکرونا (مطالعه موردی منطقه 12 شهرداری تهران). نشریه علمی شهر ایمن, 1401; 5(4): 39-54. doi: 10.22034/ispdrc.2023.1988226.1019
)